Утро, день, вечер.
Частный сектор, Хостел Jazz, эти странные знакомые незнакомые лица, такси, вокзал, обледенелая крыша уходящего в Москву поезда.
"А Цоя можешь?" - > "Любите друг друга!"
И снова утро.


( Read more... )

Да-да, пусть хвастаться абсолютно не по-дзэнски, но не могу не отметить это тут:

19 июня 2012 -  последний день работы учителем английского языка в школе.
...рюкзак, горы, города, люди, море...
21 августа - собеседование в блаблаSoftware.
...тестовый срок...
5 октября 2012 - официальный инженер-программист! Ёпт!

Только не спрашивайте, как я до этого ( Read more... )

Засталося 4 дні.. Да календарнага лета? Наўрад ці, асабліва калі ўлічыць, што да мяне вясна нядаўна прыйшла. Такая, каторая сапраўдная ( Read more... )

"Вот поворот какой
Делается с рекой.
Можешь отнять покой,
Можешь махнуть рукой,
Можешь отдать долги,
Можешь любить других.
Можешь совсем уйти,
Только свети, свети.."

говорила я себе частенько, что нормально - уже невозможно, и приняла это как радость великую, ибо есть в этой
ненормальности высшее благо - ничего не иметь себе, нет надобности просить, хитрить, строить так называемые отношения, посягать на чужую свободу, преуменьшая свою, а можно лишь делиться с другими светом, равноправно, по-братски и дружески, ( Read more... )

ёсьць у нас музычны клас у школе - за актавай заляй, тры прыступкі ўніз, пяць крокаў у цемры, і - дошка, парты, барабаны ў куце і піяніна ля вакна. на перапынку, калі яшчэ не прыйшлі вучні, я села на ўслон ля піяніна, выпадкова кімсьці пакінутае адкрытым з вечара. а снег такі мяккі за вакном, паўзмрок раніцы яшчэ, такія нязвыкла белыя сняжыстыя ( Read more... )

калісьці даўно, у 2000-бясконцым годзе, я пісала тут, што хачу жыцьця простага і шчырага, як гарбата на зацішнай старой кухні. вобраз яскравы, але зусім не абавязкова дакладны, галоўнае - той настрой сьветлай шчырасьці і спакою сонных вечароў і раніц, і прыгажосьці простых рэчаў. прайшло тры гады, але іншы вобраз, ужо рэальны, нагадаў мне аб тым ( Read more... )

як паказаў выпадак, кантрольная для шостага класа лёгка пішацца "на каленцы" ў метро-трамваі. калі б мець кампактны нэтбук, то дома не давялося б нават перадрукоўваць ( Read more... )

колькі год таму я баялася быць адкрытай між людзей, паводзіць сябе натуральна, давяраць свае думкі. дзеля кожнага майго сябра ды сяброўкі быў у мяне зручны ім вобраз, што-што, а ролі граць умею добра. потым я падумала, што наўрад ці мяне хтось пакрыўдзіць, калі я яму альбо ёй адкрыюся, тым больш, людзям хутчэй будзе на цябе пофіг, чым яны стануць ( Read more... )

А вы яшчэ памятаеце, як яно было, 19.03.06? а раней? удзел у дэманстрацыях, гульня ў партызанаў, взахлёб зачытвацца клясыкамі бел літры, урубацца ў Караткевіча і Доўнара-Запольскага - у 8-9-ых класах! о пякучае слова "улёткі))," адміністратыўныя пратаколы на школу, вера ў Беларусь, вершы пра радзіму, паходы на канцэрты беларусіх гуртоў, ( Read more... )